जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो....

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो चंद्र आठवतो . 
उगाच चांदण्यांच्या गराड्यात एकटा भासतो ,
एकटा असूनही प्रकाश मात्र देतच राहतो . 

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो समुद्र आठवतो ,
खारट असूनही किती जीव सांभाळतो ,
लोक म्हणतात भरती आली ,
पण का कुणास ठाऊक मला मात्र तो किनाऱ्याला भेटल्याचा भास होतो .

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो अथांग वाटेवरचा वाटसरू दिसतो ,
लोक म्हणतात तो दूर जातोय ,
पण मला मात्र तो इच्छित ध्येयाच्या जवळ भासतो.

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
भूतकाळात कुठेतरी मी हरवून जातो ,
तू म्हणतेस मी मुमताज नाही तुझी ,
पण का कुणास ठाऊक,
मी मात्र शहाजानच असल्याचा भास होतो ….

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ………
-अनामिक 

तुझी मैत्रि आहे म्हणुनच...

तुझी मैत्रि आहे म्हणुनच
जगण्याची जिद्द आहे
तुझ्या मैत्रितुन बाहेर पडले तर
लगेचच मरणाची हद्द आहे

तुझी मैत्रि आहे म्हणुनच
आयुष्याचा हा प्रवास आहे
तुझ्या मैत्रिशिवाय
जगण्याचा नुसताच भास आहे

तुझी मैत्रि आहे
म्हणुनच तुझ्यासमोर दोन अश्रू ढाळू शकते
वेड्या या जगात
जगण्याच्या मर्यादा मी पाळू शकते

तुझी मैत्रि आहे....
माझ्यासाठी काळोखातही मिणमिणता दिवा
जग जळतं माझ्यावर
कारण माझ्याकडं आहे तुझ्या मैत्रिचा ठेवा...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-अनामिक 

पावसाला हि वाटलं

पावसाला हि वाटलं 
आज थोडसं भिजावं, 
प्रेम ते धरणीचे एवढं 
का खोलवर रुजावं?

वाटेला हि वाटलं 
वाटेवर गं थांबावं
तुझं येणं तरी ते
का एवढं लांबाव ?

सागराला वाटलं
थोडसं व्हाव शांत
का नदीने हि त्या
पाहावा एवढा अंत ?

वाऱ्याला वाटलं
श्वास घ्यावा थोडा
कुठल्या भावनेचा
असेल एवढा ओढा?

क्षितिजाला वाटलं
थोडंस ठेंगण व्हावं
कश्याला आभाळाने
एवढ्या खाली जावं?

शब्दांना वाटलं सये
आज निशब्द व्हावं
तेव्हाच का आपले
मग प्रारब्ध लिहावं ?

-अनामिक 

अजूनही तू हवीशी वाटतेस


का अजूनही तू हवीशी वाटतेस 
" एवढं " सारं झाल्या नंतरही .....

तुझे हात पहिले की ,
कधीकाळी झालेल्या स्पर्शांची आठवण होते 
तुझ्या अशा कितीतरी गोष्टींशी निगडीत 
अगणित गोष्ट आतःवत राहतात 

तुझं नि माझं झालेलं शेवटचं भांडण 
शेवटचे माझ्याशी बोललेले शब्द ,शेवटचा तो राग
आणि मग पुढे,मी लपवलेले
सुक्या पापण्यान्मागचे ओले अश्रू 
अन हसऱ्या खळीमागाची कडवट दुःख ....

वाटायचं की तुझेही डोळे भरून आले असतील 
कदाचित तुही गुडघ्यांत मान खाली घालून 
रात्रभर बसली असशील 
झोपेची वाट बघत, 
मी बोलल्याचे भास होऊन सुखावली असशील..तुही. ..कदाचित....

कोणास ठाऊक कदाचित सुटकाही मिळाली असेल तुला 
माझ्यापासून ...माझ्या स्वभावापासून ....

आता बरेच महिने लोटले
आता बऱ्यापैकी पुसलं गेलय दुःख 
शेवटी काळ हे जालीम औषध असतं 
" असल्या " जखमांवर ...
किंवा नसेलही कदाचित .....

का अजूनही तू हवीशी वाटतेस 
" एवढं " सारं झाल्या नंतरही .....

-अनामिक 

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ………

जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो चंद्र आठवतो .
उगाच चांदण्यांच्या गराड्यात एकटा भासतो ,
एकटा असूनही प्रकाश मात्र देतच राहतो .
जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो समुद्र आठवतो ,
खारट असूनही किती जीव सांभाळतो ,
लोक म्हणतात भरती आली ,
पण का कुणास ठाऊक मला मात्र
तो किनाऱ्याला भेटल्याचा भास होतो .
जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
मला तो अथांग वाटेवरचा वाटसरू दिसतो ,
लोक म्हणतात तो दूर जातोय ,
पण मला मात्र तो इच्छित ध्येयाच्या जवळ भासतो.
जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ,
भूतकाळात कुठेतरी मी हरवून जातो ,
तू म्हणतेस मी मुमताज नाही तुझी ,
पण का कुणास ठाऊक,
मी मात्र शहाजानच असल्याचा भास होतो ….
जेव्हा मी तुझ्याकडे पाहतो ………

खुप दिवसांनी ती दिसली...........!



आज..........
आज खुप दिवसांनी
ती दिसली,
तिला बघुन असे वाटले
जसे ती माझ्याशी
जन्‍मभरासाठीच रुसली.

जनु गुलाब या फुलाचे
प्रेमींसाठी महत्‍वच मेले,
जेव्‍हा तीने माझ्याकडे बघुन
न बघीतल्‍या सारखे केले.

मित्रानसमोर चेह-यावर
खोटे हासु आनुण हसत राहीलो,
ती बघेन या आशेने
मागुण तीच्‍याचकडे बघत राहीलो.

शेवटी ती नजरेआड झाली
मन दुखावल आणि निराश झालो,
ओल्‍या पापन्‍या घेऊन
घाई-घाईने घरी आलो.

स्‍लॅमबुक मधुन तिचा
जुना नंबर शोधला,
बंद असतांनाही
मुद्दाम फिरवला.

"नंबर मोजुद नही हे"
अस उत्‍तर मिळत होत,
उत्‍तर एकतांना मात्र
माझ हृदय रळत होत.

तीला भेटण्‍याची प्रत्‍येक
आशाच मेली,
नंतर मग नशिबालाच
दोष दीली, कि

आपल्‍याच जिवनात का
असे प्रसंग घडतात,
आपण त्‍यांच्‍यावर कितीही
जिऊ ओतला तरी, का
अस एकट्या अर्ध्‍यावर सोडुन जातात.

मन विचार करत असत
उत्‍तर मात्र का सापडत नाही,
कूठल्‍याही ख-या प्रेम करणा-याला
त्‍याच मनासारख प्रेम का मिळत नाही.
कुठल्‍याही ख-या प्रेम करणा-याला
त्‍याच मनासारख प्रेम का मिळत नाही.

-अनामिक 

काल लग्न झालेली माझी मैत्रीण मला भेटली..

काल लग्न झालेली माझी मैत्रीण मला भेटली,
सवाशनीच्या लेण्यामद्धे अजूनच सुंदर वाटली...!
नजरा-नजर होताच ती 'पुन्हा' एकदा लाजली,
आमच्या पहिल्या भेटीची आठवण, ताजी करून गेली...!
"कशी आहेस?" विचारताच, नेहमीचेच उत्तर मिळाले,
पण चेह~यावर, कुणास ठाऊक, तिने उगाच, उसने हसू आणले...!
दोघा सौमित्रांच्या गप्पा-गोष्टी अशा काही रंगल्या,
चेह~यावर हास्य आले...डोळ्यांच्या कडा मात्र पाणावल्या...!
'व्यक्त न केलेल्या भावना सांगाव्या', अशी कल्पना मनात आली,
पण माझी नजर पुन्हा एकदा तिच्या कुंकवाकडे गेली...!
असेच काहीतरी, तिच्या मनालासुद्धा वाटले,
पण कदाचित सप्तपदींच्या वचनांनी तिला रोखले...!
शेवटपर्यंत दोघेही, मनातले ओठांवर आणू नाही शकले,
साता जन्माच्या नात्यापुढे प्रेम हे, पुन्हा एकदा झुकले...!
 
कवी - माहित नाही

दुखः एका प्रेयसीचे ....

कुणीतरी विचारले तिला..., " तो " कुठे आहे....??

हसत उत्तर दिले तिने ....

माझ्या श्वासात...,

माझ्या हृदयात...,

माझ्या हृदयाच्या प्रत्येक ठोक्यात तो आणि फक्त
तोच आहे....

यावर पुन्हा विचारले गेले मग..., " तो " कुठे
नाही......??

तिच्या ओल्या डोळ्यांनीच तिचे उत्तर दिले...
.
.
.
.
.
" माझ्या नशिबात ... आणि माझ्या आयुष्यात....



-अनामिक 

एकदा डोल्यांतल्या एका अश्रुने

एकदा डोल्यांतल्या एका अश्रुने
दुस-याला विचारले......

'ए आपण असे कसे रे
ना रंग, ना रूप,
नेहमीच चिडीचुप,
आनंद झाला तरी डोळ्यातुन
बाहेर,

दु:खाच्या प्रसंगीही दुराव्याचा
आहेर,
कोणीच कसे नाही थांबवत
आपल्याला,
किनारा ही नाही साधा या
पापण्याला............

दुस-यालाही मग जरा प्रश्न
पडला,
खुप विचार करून तो बोलला,

रंग-रूप नसला तरी,
चिडीचुप असलो जरी,
आधार आपण भावनांचा,
आदर राखतो वचनांचा,
सान्त्वनांचे बोल आपण,
अंतरीही खोल आपण,

सुखात आपले येणे व्यक्तिपरत्वे,
दु:खाच्या प्रसंगी आपलेच
महत्व,

आपल्याला नाही कोणी थांबवु
शकत,
बंधनात नाही कोणी बंधवु शकत,

उद्रेक आपण मनातील वेदनांचा,
नाजुक धागा वचनातील बंधनांचा,
भावबंध ह्र्दयातील रुदनांचा,
स्वरबद्ध झंकार तनातील
स्पंदनांचा ,

म्हणुनच,
आपले बाहेर पड़णे भाग आहे,
आपल्यामुळेच आज हे जग आहे.
अशीच आपली कहाणी.........

ऐकून ही अश्रुंची वाणी
अश्रुच्याच डोळ्यांत आले
पाणी...
 
 
 
-अनामिक 

आईची माया


ते लहानपनिचे दिवस
अजुनही आठवतात
ती आईची माया अजुनही
मनातल्या पारंब्या हलवतात.........

होते लहान जेव्हा
एक एक शब्द शिकाविलास
हातात हात घेउन
जीवनाची वाट दाखविलिस........

शाळेत जाताना सुद्धा प्रत्येक
गोष्ट हातात आणून द्यायची
वेळ होऊ नये म्हणून
सगळ्यानच्या आधी उठायची.......

चेह-यावरच्या दुखांना
नकळतच ओळखायची पण
स्वतःच्या दुखाह्ची मात्र
चाहुलसुद्छा लागु न द्यायची.....

मला ठेच लागताच
तिचा चेहरा पडायचा
आणि माझ्या अश्रुआधि
अश्रु तिचे गळायचे.....

कौलेजमधे असताना
मैत्रिनिसारखी वागायची
कौलेज मधल्या गमती-जमतीही
ती आनंदाने ऐकायची........

स्वतःची आवड बाजूला ठेउन
माझ्या आवडी निवडी सामभळायचि
नाही हा शब्द सुद्धा कधीही
कानी न पडू द्यायची......
आहे अजून हि अशीच माय माझी... 
 
-अनामिक 

अशा या बायका!



तुम्ही त्यांची स्तुती केलीत,
तर म्हणतात, तुम्ही खोटारडे आहात

* तुम्ही स्तुती केली नाहीत,
तर म्हणतात, मेल्याला माझं कौतुकच नाही

* तुम्ही बोलू लागलात,
तर म्हणतात, गप्प बसा, माझं ऐका

* तुम्ही गप्प बसलात,
तर म्हणतात, मुखदुर्बळच आहे आमचं ध्यान

* तुम्ही योग्य वेळ साधून मुका घेतलात,
तर म्हणतात, जरा सभ्यपणे वागा

* तुम्ही योग्य वेळ साधली नाहीत,
तर म्हणतात, असा कसा हा नेभळटराव

* तुम्ही त्यांचं सगळं ऐकलंत,
तर म्हणतात, होयबा बनू नका

* तुम्ही ऐकलं नाहीत, तर म्हणतात,
जर्रा समजून घेत नाहीत मला

* तर अशा या बायका...
यांच्याबरोबर जगणं कठीण...
आणि... ...
त्यांच्याशिवाय जगणं..
.
.
.
.
.
त्याहून कठीण!!!
-अनामिक 

मैत्री करण्यासाठी नसावं लागतं श्रीमंत आणि सुंदर

मैत्री करण्यासाठी नसावं
लागतं श्रीमंत आणि सुंदर
त्याच्यासाठी असावा लागतो
फ़क्त मैत्रीचा आदर

काहीजण मैत्री कशी करतात?
उबेसाठी शेकोटी पेटवतात अन
जणू शेकोटीची कसोटी पहातात.
स्वार्थासाठी मैत्री करतात अन
कामाच्या वेळेस फ़क्त आपलं म्हणतात.
शेकोटीत अन मैत्रीत फ़रक काय?
दोन्हीपण एकच जाणवतात.

मैत्री करणारे खूप भेटतील
परंतू निभावणारे कमी असतील
मग सांगा, खरे मित्र कसे असतील?

कधी भांडणाची साथ, कधी मैत्रीचा हात
कधी प्रेमाची बात, अशी असते निस्वार्थ मैत्रीची जात.
 -अनामिक 

कळत नाही कधी कधी...

कळत नाही कधी कधी,
हे असे का होते?
मन कोणासाठी तरी,
एवढे वेडे का होते?

ज्याच्यासाठी हे वेडे होते,
त्याला ते माहितीही नसते,
मग आपल्याच मनाला,
हे असे का होते?

कधी स्वपनांच्या दुनियेत हरवते,
कधी जगाला ही विसरते,
कधी मोहाच्या चार क्षणांसाठी,
हे क्षण क्षण झुरते.

माहिती नाही अजुन हे,
असं किती दिवस चालणार?
स्वपनांच्या दुनियेतून अखेर हे,
माझं मन कधी बाहेर पडणार
- अनामिक 

तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ुल व्हायचंय मला

खोवशील ना मला माझ्याही नकळत
तुझ्या वेणीतलं मोगर्याचं फ़ुल व्हायचंय मला

भिजशील ना माझ्या अंगणात मनसोक्त
तुला आवडणारी सुखद श्रावणसर व्हायचंय मला

झेलशील ना मला हळूवार अलगद
तुझ्या अळवावरचा टपोरा थेंब व्हायचंय मला

देशील ना मला प्रेमानं आलिंगन
तुझ्या कुशीतली कापसाची ऊशी व्हायचंय मला

सावरशील ना मला नेहमी भरकटताना
तुझ्या साडीचा ढळणारा पदर व्हायचंय मला

शोधशील ना मला नितळ सागरकिनारी
तुला सापडणार्या शिंपल्यातला मोती व्हायचंय मला

पुसशील ना मला तुझ्या रुमालाने
तुझ्या गालावरुन ओघळणारा अश्रू व्हायचंय मला

घालशील ना हळुवार प्रेमाची फ़ुंकर
तुझ्या नाजूक तळहातावरला फ़ोड व्हायचंय मला

परडीत वेचशील ना मला तुडवता
तुझ्या परसदारातल्या प्राजक्ताचा सडा व्हायचंय मला

बाळगशील ना मला नेहमी बरोबर
तुझ्या गळ्यातला लाडका ताईत व्हायचंय मला

पहाशील ना माझ्याकडे साश्रू नयनांनी
तुझ्या पाणिदार डोळ्यातलं काजळ व्हायचंय मला

झुलशील ना माझ्या स्वप्नांच्या हिंदोळ्यावर
तुझ्या कानातलं झुबकेदार डूल व्हायचंय मला

न्याहाळशील ना मला रात्रभर एकटक
तुझ्या शयनगृहातील आरसा व्हायचंय मला

नाचशील ना माझ्या सप्तसुरी तालावर
तुझ्या पायातलं रुणझुणतं पैजण व्हायचंय मला

धरशील ना मला ह्रदयाशी कौतूकानं
तुझ्या पायात घोटाळणारं इवलसं पिलू व्हायचंय मला

पहाशील ना मला सारखं मागे वळून
तुझ्या पाठीवरला दिसणारा तिळ व्हायचंय मला

-अनामिक 

माझी "SONA" अशी असावी

माझी "SONA" अशी असावी

माझी "SONA" अशी असावी

जगात दूसरी तशी नसावी

मलाच सर्वस्व माननारी

माझी "SONA" अशी असावी

प्रानजळ असावी, अवखळ असावी
परी ती अगदी सोज्वळ असावी

सर्वांना अगदी आपलं माननारी, माझी"SONA"
अशी असावी

फारच सुंदर, फारच गोरी,

फारच देखणी पण नसावी,

मजवर भरपूर प्रेम करणारी माझी "SONA"

अशी असावी


आपली माणसं, आपलं घर,

आपलेपणा जपणारी असावी, ससूलाही आई

म्हणनारी,

माझी "SONA" अशी असावी


चाणाक्ष, हुशार,

व्यवहारी, आयुष्यातील सल्लागार व्हावी,

माझ्या चुका लक्षात घेणारी, माझी"SONA"

अशी असावी


माया, प्रेम आपुलकी,

हे सर्व देणारी असावी,

माझी "SONA" अशी असावी


माझी "ती"

अशी असावी

- अनामिक 

जेव्हा तेव्हा "ENGAGE" च असते

ती मात्र ओढनी सावरत सावरत
स्वत:शीच गुनगुनत होती
नकळत दोघातील अंतर कमी करन्यासाठी
मला हाथभार लावत होती
बसमधला प्रत्येक प्रवासी
आमच्याकडेच बघत होता
मी तेथुन केव्हा उठेल
बहुतेक याचीच वाट पहात होता

तेवढ्यात बसच्या धक्क्याने
आमच्या दोघांतील अंतर कमी केले
एका मिनीटासाठी का होईना
मला स्वप्नाच्या दुणियेत नेले

मग दुस-या धक्क्यालाच मी
स्वप्नातुन बाहेर आलो 
एक मिनिटातच तिच्यासमवेत
बरीच काही लाईफ़ जगुन गेलो
येवढ्यात CONDUCTOR माझ्याजवळ आला
लेडिज सीट सांगुन मला उठवुन गेला
तेव्हा त्या मेल्याचा राग भलताच आला
स्वप्नाचा माझ्या त्याने चुराडाच केला

मग पुढच्या STOP वर उतरन्यासाठी
ती तीची PURSE सावरायला लागली
गर्दित मला खेटत खेटत
स्वत:ची वाट काढु लागली

खाली उतरताच माझी नजर
एकटक तिला शोधु लागली
ती मात्र BOYFRIEND च्या गाडीवर बसुन
केव्हाचीच हवेशी बोलु लागली 

आमच्या महालात रानीची जागा
नेहमी अशीच खाली असते
आम्हाला आवडलेली रानी
जेव्हा तेव्हा "ENGAGE" च असते
 
-अनामिक