घराच्या बाल्कनीतून उभी राहून
सोने तू चंद्राकडे पाहत राहील . .
मग दब्या पावलाने मी मागून येऊन
तुझ्या कमरेला अलगद विळखा घालीन . .
तू हि हळूच मग मागे वळून
माझ्या नजरेला नजरकैद देशील . .
त्या बोलक्या अशा धुंद नजरेने
तू मला अलगद मिठीत घेशील . .
प्रसंगावधान राखून मग चंद्रही
लाजेने त्या ढगाआड लपून जाईल ...
सांग न सोने असा दिवस कधी येईल ...
कधी येईल.. कधी येईल .
No comments:
Post a Comment