असेनही जरी मी , रस्त्याच्या कडेस निर्जीव थिजलेला...
काळाकुटट, ओबडधोबड, दगड एकाकी निजलेला !
पण, लाभला जर एखादा चुकार पावसाळी स्पर्श,
तर दिसेल तुम्हाला...
माझ्याही खाली, एक हिरवा ओला अंकुर अलगद रुजलेला!
मी कोरडा, भगभगीत,उन्हाच्या रापाने भाजलेला...
चिडका, तापट, भेसूर, माझ्याच व्यापाने झिजलेला !
पण कधी आलीच एखादी, हळवी गार झुळूक,
तर दिसेल तुम्हाला...
एके काळी, विरहवेळी, पाऊसही माझ्या अश्रूत भिजलेला !
मी पापपुण्याच्या अध्यात्माला सदैव बुजलेला...
नास्तिकतेच्या रोगाने, नको इतका सुजलेला !
पण निनादली जर घंटा दूर कुठे राऊळी,
तर दिसेल तुम्हाला...
मनाच्या गाभाऱ्यात, मी ही देव गुपचूप पुजलेला !
मी रांगडा, निर्लज्ज म्हणून सांप्रत गाजलेला...
बेबंध वळू, सराईत कोडगेपणाने माजलेला!
पण फिरलेच कधी मोरपीस गालावरून,
तर दिसेल तुम्हाला...
तिच्या एकाच कटाक्षाने, मी कधी लाल होऊन लाजलेला !
आज जरी मी कित्येक बदलांनी सजलेला...
जगाने हजार मापे लावून हवा तसा मोजलेला!
पण मागे वळून पहिलेच कधी,
तर दिसेल तुम्हाला...
जिवंत म्हणून पेटताना...माझ्यातला 'मी' कधीच विझलेला...!!
काळाकुटट, ओबडधोबड, दगड एकाकी निजलेला !
पण, लाभला जर एखादा चुकार पावसाळी स्पर्श,
तर दिसेल तुम्हाला...
माझ्याही खाली, एक हिरवा ओला अंकुर अलगद रुजलेला!
मी कोरडा, भगभगीत,उन्हाच्या रापाने भाजलेला...
चिडका, तापट, भेसूर, माझ्याच व्यापाने झिजलेला !
पण कधी आलीच एखादी, हळवी गार झुळूक,
तर दिसेल तुम्हाला...
एके काळी, विरहवेळी, पाऊसही माझ्या अश्रूत भिजलेला !
मी पापपुण्याच्या अध्यात्माला सदैव बुजलेला...
नास्तिकतेच्या रोगाने, नको इतका सुजलेला !
पण निनादली जर घंटा दूर कुठे राऊळी,
तर दिसेल तुम्हाला...
मनाच्या गाभाऱ्यात, मी ही देव गुपचूप पुजलेला !
मी रांगडा, निर्लज्ज म्हणून सांप्रत गाजलेला...
बेबंध वळू, सराईत कोडगेपणाने माजलेला!
पण फिरलेच कधी मोरपीस गालावरून,
तर दिसेल तुम्हाला...
तिच्या एकाच कटाक्षाने, मी कधी लाल होऊन लाजलेला !
आज जरी मी कित्येक बदलांनी सजलेला...
जगाने हजार मापे लावून हवा तसा मोजलेला!
पण मागे वळून पहिलेच कधी,
तर दिसेल तुम्हाला...
जिवंत म्हणून पेटताना...माझ्यातला 'मी' कधीच विझलेला...!!
No comments:
Post a Comment