काहीतरी बोलावं म्हणुन म्हटलं
वारा फार छान सुटलायं.......
तिच्याही लक्षात आलं इतकं बोलता
त्याला किती घाम फुटलायं.......
सागायचं होतं जे त्याला कधीपासु
तिलाही तेचं ऐकायचं होतं......
आधी कोण मौन तोडतो ते खरंतर
दोघांनाही बघायचं होतं.......
त्याला होकाराच्या खुषी पेक्षा
नकाराचं होतं भयं........
तिच्या नंतर ही जपुन ठेवली असती
त्याने काळजात सयं.....
भीत भीतचं त्याने विचारलं सांग
होशील का माझी.........
आयुष्यभरासाठी हवीयं ग राणी
मला साथ तुझी.........
ती काहीचं न बोलता नेहमी सारखी
गोड खळ्यांनी हसली........
नकार तर नाहीय तिचा निदान
एवढी तरी खात्री पटली.........
पण होकार ही स्पष्ट त्याला अजुन
नव्हता दिला तिनं............एकचं सुख पहील्यापेक्षा आता थो
No comments:
Post a Comment